Voor Feemke

Voor de vrouw die mij dag na dag met een nieuwe vraag bestookte waarop ik geen antwoord had. Hier een klein samenraapsel met levenskwesties.

-Hoe neem je wat mee?
Het nadeel aan een backpack is dat er niet veel in past. Het voordeel van weinig meenemen is dat je nooit problemen hebt met je kleding keuze. Daarnaast, hoe onbeschaafd dit land soms in de media naar voren komt, ook zij hebben zeep, tandpasta en wasmiddel. Dus om de zoveel dagen dompel ik mijn ondergoed in een handwasje, of vul ik de primitieve wasmachine met mijn bezwete kleren. Verder ben ik uitgerust met een mosquitonet die ik nooit gebruik, een veel te warme slaapzak, twee paar slippers en een oplader voor mijn camera.

-Waar ga je daar dan slapen?
In khartoum had de organistatie een huis voor ons geregeld waar ik een kamer deelde met Kristel, een andere Nederlandse STEP-deelnemer. Er was een keuken, een grote woonkamer en een klein tuintje waar ik het meest te vinden was. Elke kamer was voorzien van airconditioning and zijn portie aan kakkerlakken, muggen en mieren, die hevig met slippers te lijf gegaan werden.

De bevolking hier woont in iets andere formaten. De jongens die ik heb leren kennen wonen allemaal in huizen waar ons Hoevelaaks optrekje zo’n 6 keer in past. Als je binnenkomt wordt je geimponeerd door de hoeveelheid aan kitcherige banken, tafels, lampen en andere liflafjes. Vrouwen hebben hun eigen kamer om rond te kunnen lopen zonder hoofddoek, uit het zicht van het bezoek en dan moet je niet het ethiopische personeel vergeten, dat tussen de gezinsleden doorloopt om van dienst te zijn.

Uiteraard is dit maar een uiterst kleine laag van de bevolking die in deze weelde kan leven. Er zijn ook stenen gebouwtjes ter grote van een nederlandse woonkamer, en nu op de weg terug van Port-Sudan zag ik zelfs creaties gemaakt van takken, doeken en andere bijzondere voorwerpen die tesamen voor een huis moesten doorgaan.

-Wat ga je daar dan eten?
Hoe ze in Sudan aan hun vezels komen is mij een raadsel want gezond kan ik het dieet alles behalve noemen. Het patroon is ook totaal anders dan wij gewend zijn. Een hollandse boterham met kaas als ontbijt kennen zij niet. Ze staan op, drinken een kopje thee met suiker, of eigenlijk een kopje suiker met thee en gaan aan hun dagelijkse bezigheden en gaan pas rond een uur of 10 uitgebreid ontbijten met z’n allen rond een tafel. Er komen een paar schalen te staan met een inhoud die er uitziet om door de wc te spoelen (‘fool’ is overigens wel heel lekker!!) en daar doopt iedereen dan zijn brood in. Als lunch of diner eet men vaak falafel, kebab of shoarma. Er zijn ook nog traditionele gerechten, maar die worden niet doorsnee elke dag gegeten. Om toch een voorbeeld te geven, Kisra, soep gemaakt van gewrichten. Slijmerig, maar smakelijk (aldus de Tjech Jan in de groep).

-Hoe ga je van A naar B dan?
Naar Sudan toe door middel van een enorm toestel wat men vandaag de dag ookwel vliegtuig noemt.

In Khartoum zie je op elke straathoek een zielige ezel tussen het stof, in de brandende zon voor zich uit staren. Voor mensen die geen auto kunnen veroorloven, zijn er deze schepsels, die dan voor een plank op twee wielen worden gespannen om zo de meest exotische voorwerpen te vervoeren. Daarnaast zijn er bussen, mini-bussen en riksha’s die je voor een paar pond van de ene kant van de stad naar de andere kant vervoeren. Het woord lopen komt in het woordenboek van de Sudanesen die ik ontmoet heb, in ieder geval niet voor.

Oja, natuurlijk heb ik met mijn nederlandse antennes zo nu en dan een zeldzame fiets gespot. Beeld je dan een oud barrel in, waar een man op het achterrekje een torenhoge stapel eieren balanceert.


Zo Feem, ik hoop dat ik in deze je enigsinds naar tevredenheid geantwoord hebt.

En ik hoop dat alles goed met je gaat.

Liefs

Sanne