Dromend reizen
Door: Sanne
Blijf op de hoogte en volg Sanne
19 Maart 2011 | Vietnam, Hanoi
16 maart, Kathmandu, NEPAL.
Aletta zitten op het klein maar fijne vliegveld van Kathmandu en hebben net onze plakband verloren aan een van de vele security checks. Ik ga zitten en dagdroom over het mooie land wat we nu gaan verlaten. Het land waar een kopje thee 15 roepies kost en er ongeveer 100 roepies in een euro gaan. Waar de zon vanachter de Himalayas aan de hemel verschijnt en maar 10 uur stroom per dag het leven primitief versimpeld. Waar vrouwen hun lange zwarte haren buiten onder een kraantje wassen en elke warme douche een moment van puur geluk is. Waar ‘Namaste!’ je om de oren vliegt en de roggels voor je voeten. Waar geen maaltijd voorbij gaat zonder Daal Bhaat (rijst met linzensoep) wat de kinderen niet groot maar wel sterk maakt. Waar een rode klodder rijst op je voorhoofd geluk brengt en lachende monniken je nog veel gelukkiger maken. Waar mijn hart ergens onderweg verloren is…
16 maart, Mumbai, INDIA.
We hebben ons verplaatst naar een volgend vliegveld en hebben onszelf gesetteld in de luxe loungestoelen om 12 uren niets te doen anders dan te wachten. Ik denk terug aan de vlucht en mijn dejavu.. ‘Ik zit in het vliegtuig en de piloot kondigt aan dat we bijna gaan landen in Mumbai. Maar anders dan de lichte paniek die vorige keer mijn adrenaline peil tot grote hoogtes liet stijgen, zit er nu een breed glimlachende Aletta naast me met wie ik de afgelopen weken nepalees lief en leed gedeeld heb.’ Onder het motto “Wie A zegt moet B zeggen.” stortten we ons met onze rechter hand op borden daal bhaat, draaiden we oefenloos veel prayer wheels, schudden we van Nee en wobbelden we ons hoofd van Ja, liepen we uren in de bergen met verbazingwekkend mooie uitzichten, lazen we boeken over Buddhisme, grapten we met giebelende monniken en maakten we ontelbaar veel foto’s voor jullie en voor later.
17 maart, Bangkok, THAILAND.
Het is 24 uren later en we zijn weer een paar landen opgeschoven. Na een nacht knikkebollen in het vliegtuig verheugen we ons op het feit dat we voor even de met TL-verlichte hallen kunnen verlaten om te verdwalen in de met zonovergoten steegjes van de toeristische trekpleister, Bangkok. Laat het juist deze dag de koudste en meest regenachtige dag sinds 30 jaar zijn.. Maar op reis is op reis, dus we stappen met een nieuwe stempel in het paspoort de straat op. Het is een dag voor ‘many firsts’. Onder andere drink ik mijn eerste kop koffie bij gebrek aan luciferstokjes voor mijn zware oogleden, stapt Aletta voor het eerst in een tuctuc en geven we samen onze smaakpapillen een feestje met de meest exotische vruchten en andere thaise culinaire hoogstandjes.
Een groter verschil met het authentieke Kathmandu hadden we ons niet kunnen indenken, en dat geeft ons zesweekse intense nepali cultuur snuiven toch wel een nostalgisch tintje.
Nepal heeft een tijdmachine gevoel waar vrouwen, gekleed in rode sari’s en met een rode ticka’s op het hoofd ten teken van hun huwelijk, met manden op hun rug op het land werken. Waar traktoren uit twee delen bestaan, maar waar de gemiddelde boer nog met een zeis over straat loopt. Waar kippen en geiten het erf domineren, maar ook de toonbanken van de vele slagertjes in een meer levenloze toestand. Waar kaarsen noodzakelijkerwijs gebruikt worden als lichtbron en waar menig huis nog hout bebruikt voor het vuur om mee te stoken en op te koken. Waar mensen buiten wassen, werken, lachen, spelen, zitten, eten, ademen en leven.
18 maart, Hanoi, VIETNAM
Ik voel me een echte reiziger! Ik heb het voor elkaar gekregen de afgelopen nacht twee uur te slapen op de meest oncomfortabele vliegveldbankjes. In het vliegtuig hadden we stuardessen die regelrecht uit de aziatische tekenfilms kwamen lopen. En in Vietnam regent het en is het koud! Mijn lichaam EN geest zijn ontregeld, maar na een paar uur slaap, een vietnamese lunch MET stokjes (wat het was.. geen idee!) en een bezoek aan het vrouwen museum, voel ik me gerevitaliseerd. De lonely planet zingt niets dan lof over dit land waar ik nog zo weinig vanaf weet. Dus laat de mooie landschappen, de zon en de zee, de exotische vruchten en de loempia’s maar komen!
Ik ben er klaar voor.
Aletta zitten op het klein maar fijne vliegveld van Kathmandu en hebben net onze plakband verloren aan een van de vele security checks. Ik ga zitten en dagdroom over het mooie land wat we nu gaan verlaten. Het land waar een kopje thee 15 roepies kost en er ongeveer 100 roepies in een euro gaan. Waar de zon vanachter de Himalayas aan de hemel verschijnt en maar 10 uur stroom per dag het leven primitief versimpeld. Waar vrouwen hun lange zwarte haren buiten onder een kraantje wassen en elke warme douche een moment van puur geluk is. Waar ‘Namaste!’ je om de oren vliegt en de roggels voor je voeten. Waar geen maaltijd voorbij gaat zonder Daal Bhaat (rijst met linzensoep) wat de kinderen niet groot maar wel sterk maakt. Waar een rode klodder rijst op je voorhoofd geluk brengt en lachende monniken je nog veel gelukkiger maken. Waar mijn hart ergens onderweg verloren is…
16 maart, Mumbai, INDIA.
We hebben ons verplaatst naar een volgend vliegveld en hebben onszelf gesetteld in de luxe loungestoelen om 12 uren niets te doen anders dan te wachten. Ik denk terug aan de vlucht en mijn dejavu.. ‘Ik zit in het vliegtuig en de piloot kondigt aan dat we bijna gaan landen in Mumbai. Maar anders dan de lichte paniek die vorige keer mijn adrenaline peil tot grote hoogtes liet stijgen, zit er nu een breed glimlachende Aletta naast me met wie ik de afgelopen weken nepalees lief en leed gedeeld heb.’ Onder het motto “Wie A zegt moet B zeggen.” stortten we ons met onze rechter hand op borden daal bhaat, draaiden we oefenloos veel prayer wheels, schudden we van Nee en wobbelden we ons hoofd van Ja, liepen we uren in de bergen met verbazingwekkend mooie uitzichten, lazen we boeken over Buddhisme, grapten we met giebelende monniken en maakten we ontelbaar veel foto’s voor jullie en voor later.
17 maart, Bangkok, THAILAND.
Het is 24 uren later en we zijn weer een paar landen opgeschoven. Na een nacht knikkebollen in het vliegtuig verheugen we ons op het feit dat we voor even de met TL-verlichte hallen kunnen verlaten om te verdwalen in de met zonovergoten steegjes van de toeristische trekpleister, Bangkok. Laat het juist deze dag de koudste en meest regenachtige dag sinds 30 jaar zijn.. Maar op reis is op reis, dus we stappen met een nieuwe stempel in het paspoort de straat op. Het is een dag voor ‘many firsts’. Onder andere drink ik mijn eerste kop koffie bij gebrek aan luciferstokjes voor mijn zware oogleden, stapt Aletta voor het eerst in een tuctuc en geven we samen onze smaakpapillen een feestje met de meest exotische vruchten en andere thaise culinaire hoogstandjes.
Een groter verschil met het authentieke Kathmandu hadden we ons niet kunnen indenken, en dat geeft ons zesweekse intense nepali cultuur snuiven toch wel een nostalgisch tintje.
Nepal heeft een tijdmachine gevoel waar vrouwen, gekleed in rode sari’s en met een rode ticka’s op het hoofd ten teken van hun huwelijk, met manden op hun rug op het land werken. Waar traktoren uit twee delen bestaan, maar waar de gemiddelde boer nog met een zeis over straat loopt. Waar kippen en geiten het erf domineren, maar ook de toonbanken van de vele slagertjes in een meer levenloze toestand. Waar kaarsen noodzakelijkerwijs gebruikt worden als lichtbron en waar menig huis nog hout bebruikt voor het vuur om mee te stoken en op te koken. Waar mensen buiten wassen, werken, lachen, spelen, zitten, eten, ademen en leven.
18 maart, Hanoi, VIETNAM
Ik voel me een echte reiziger! Ik heb het voor elkaar gekregen de afgelopen nacht twee uur te slapen op de meest oncomfortabele vliegveldbankjes. In het vliegtuig hadden we stuardessen die regelrecht uit de aziatische tekenfilms kwamen lopen. En in Vietnam regent het en is het koud! Mijn lichaam EN geest zijn ontregeld, maar na een paar uur slaap, een vietnamese lunch MET stokjes (wat het was.. geen idee!) en een bezoek aan het vrouwen museum, voel ik me gerevitaliseerd. De lonely planet zingt niets dan lof over dit land waar ik nog zo weinig vanaf weet. Dus laat de mooie landschappen, de zon en de zee, de exotische vruchten en de loempia’s maar komen!
Ik ben er klaar voor.
-
19 Maart 2011 - 03:36
Martine:
GENIETEN =) wat een mooi verhaal! -
19 Maart 2011 - 08:59
Mama:
Heerlijk om weer wat van je te lezen. Ook van Aletta's mail over Nepal heb ik gesmuld. Nog heel veel reisplezier samen en tot over zes weken.....
dikke zoen -
19 Maart 2011 - 09:12
Papa:
En zo schuif je weer wat op over Gods ronde planeet, met nieuwe indukken, ervaringen en avonturen in het verschiet. Ik ken dat land alleen maar uit oorlogsfilms en ben dus reuze benieuwd naar je resiverslag. Maak maar veel verhalen en foto's en maak me nog jaloerser zo dadelijk. Wij slepen ons ondertussen wel met een moordend tempo door ons westerse maatschappij. Vandaag voor mij motorrijden en patat, oftewel 'home made' cultuur voor een dag.
Genietze!!!! -
19 Maart 2011 - 11:16
Opa En Oma Jongma:
Heerlijk, wat je allemaal meemaakt.
Heerlijk dat je er ook zo van genieten kan.
Heerlijk dat je nog een dikke maand voor de boeg hebt.
Oma en Opa j -
19 Maart 2011 - 12:42
Tante Willemien:
Wat leuk om weer wat van je lezen.
Je maakt een prachtige reis. Geniet ervan. De foto's zijn werkelijk prachtig. -
19 Maart 2011 - 13:45
Sanne:
Hoi Naamgenootjes,
Taartje gaf mij je wbj.nu door. Het klinkt als de perfecte reis, veel avonturen, nieuwe indrukken en nieuwe mensen leren kennen! Heel gaaf! Geniet er inderdaad maar van want voor je het weet zit je weer in NL!
Groetjes Sanne (Arachne) -
19 Maart 2011 - 14:33
Feemke:
Hoi sanne,
Dank je wel voor je uitgebreide reisverslag!
Geniet van alles!
Dikke knuffel.
Groetjes Feemke
-
19 Maart 2011 - 16:45
Ellie Boot:
Leuk, Sanne, om weer een stukje met je mee te kunnen reizen! Je had blijkbaar een paar dagen achter elkaar internet door het lange bivakkeren op vliegvelden - zit je nu in Vietnam in een hotel-met...? Krijgen we vast veel te lezen! ;-) -
19 Maart 2011 - 19:48
Henny Van Dalen:
Lieve Sanne,
Wat een avonturen in al die landen!
Wel heel fijn dat je nu met z'n 2en bent.
Geniet ze, want deze reis is op een gegeven moment voorgoed voorbij....!
In ons landje wordt het voorjaar, daar zijn Opa en ik blij mee. De sneeuwklokjes in de tuin zijn alweer voorbij, onze krentenboom krijgt z'n witte bloesem. Nog even en we ontbijten buiten.
Alle liefs en nog veel reisplezier van Henny
-
19 Maart 2011 - 23:26
Laura:
Wat schrijf jij toch leuk! heerlijk niet langdradig en toch geef je een goed beeld van wat je daar meemaakt! Ben trots op je San dat je het zo doet! Je bent een toppertje!
Dikke kus! Lau -
20 Maart 2011 - 23:25
Lennart:
Erg leuk geschreven Sanne! Dacht eerst 'da's best een verhaal' maar was er zo doorheen! Veel plezier in Vietnam! -
23 Maart 2011 - 15:56
Linda Posthuma:
Leuk verhaal, have fun!! -
23 Maart 2011 - 21:29
Jorn:
Je weet de indrukwekkende ervaring poëtisch te verwoorden. Dat maakt het mogelijk om in zo'n blog met je mee te dromen, dank je!
En dan nu op naar de laatste etappe, veel plezier! -
31 Maart 2011 - 08:38
Trudy Julsing:
De wijze hoe jij je avonturen beleeft en je verhalen weer geeft...zo intens.
Wat zal jij straks verzadigt en vol indrukken thuis komen! Geniet nog maar even van je wereldreis...dat blijven herinneringen voor het leven -
08 April 2011 - 11:17
Berry:
Wow wow wow wat een avonturen! Ik wil ook mee in jullie Asiatische tijdmachine! Zal aan jullie denken als ik weer eens door de hollandse regen fiets en een loempiaatje bij de Vietnamees op de hoek haal..
Genietse! X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
