Sand
Door: Sanne
Blijf op de hoogte en volg Sanne
04 Januari 2011 | India, Jaisalmer
For my English friends, halfway through starts the non-dutch version of my cameltrip! Enjoy..
Lieve Allemaal,
Het lijkt alweer een oneindigheid geleden dat ik mijn virtuele verhaal deed op het net. Ondertussen heb ik mijzelf met veel moeite losgerukt van mijn Sudanese vrienden voor het leven en mijn lichaam in India laten neerdalen.
Ik had gedacht de cultuurshock waar iedereen het altijd over heeft te kunnen negeren omdat ik 6 weken Sudan met vlag en wimpel had doorstaan, maar niets bleek minder waar. Ik kwam aan in een capitool waar 16,4 miljoen mensen met en zonder dak huisvesten.
Na 3 dagen wist ik een buskaartje te bemachtigen naar Udaipur. Overwerldigd door 'Incredible India' heb ik helaas weinig van Mumbai meegekregen. Op mijn laatste avond daar ontmoette ik een galant, studerende Mumbaiaan die mij een 'sugarcane drink' voorschotelde terwijl we over het strand liepen en de zon zagen ondergaan. Hij legde me het een en ander uit over het Hinduisme en vertelde met een uitgestreken gezicht waarom we de maan soms zien, en soms niet (Blijkbaar heeft de maan ooit Lord Ganesh uitgelachen en is het zijn straf elke maand langzaam te verdwijnen.)
De volgende ochtend moest ik het bezuren aangezien mijn drankje waarschijnlijk puur indiaas water bevatte. Diarree liep met dunne straaltjes de pot in, en dat terwijl ik een 16 uur durende busreis tegemoet ging. Koppig als ik ben opgevoed zat ik een uur te vroeg naast de 'buswachtplaats' waar ik na 2, 3, zelfs 4 uur nog zat te wachten. De bussen nemen de bustijden hier niet zo nauw. Eenmaal in de geniale bus, een ware 'Sleeper' waar je in moet liggen, gleed mijn bewustzijn van uit-het-raampje-staren naar een lichte slaapstand en weer terug naar mijn wakkere stand wanneer mijn darmen weer besloten te borrelen. Meerdere malen moest ik in het volle zicht van de Indiase bevolking mijn broek laten zakken aan de kant van de weg omdat er geen Wc's waren voor vrouwlijk volk, noch bosjes om achter te schuilen. Maar wat moest, dat moest, dus met opgeheven hoofd liet ik mijn ingewanden de vrije loop.
In Udaipur kwam Sajad, een tuktukdriver, naar me toegesneld, die mij behendig naar het hotel van zijn neef, Sajid, toeloodste. Ik voelde me zwaar miserabel, en na een nacht vol zelfmedelij en waterlanders besloot ik naar huis te gaan. Doelbewust boekte ik een retourtje Dehli-Amsterdam, maar barste weer in snikken uit toen Sajid naast me kwam zitten. Hij sloeg een arm om me heen en zei me dat ik nog te weinig van India had gezien om nu al naar huis te gaan, desnoods kon ik een maand in zijn hotel bivakeren. Snel belde ik de vliegtuigmaatschappij om mijn vlucht te cancelen, en zo kwam het dat ik immer door India heen wandel, waar de zonsondergangen magisch zijn, het eten pittig en de mensen op een vreemde manier hun hoofd wobbelen.
De volgende dag nam Sajid me mee naar een heus Rajastaans festival. Hij vertelde me over zijn mislukt gearrangeerde huwelijk en zei dat ik mijn vriend (die ik voor deze maanden even verzonnen heb) maar moest vergeten, ik was per slot van rekening in India! Misschien zag ik wel wat in een toekomst met hem.. Op dat moment besloot ik dat het tijd was weer verder te reizen. Ik bedankte hem voor het feit dat hij me in India liet blijven, pakte mijn biezen en vertrok richting woestijn.
Hier ben ik nu ongeveer een week, waarvan ik 5 dagen, inclusief oud-en-nieuw op een kameel heb doorgebracht.
Helemaal aangesterkt en zen ben ik weer klaar voor mijn volgende avontuur!!
Before I start, Dear Biko, this is a text with the only purpose to entertain the reader, NOT to obtain an A+ in English class.
So, the last 5 days I spent on, near, next to and by camels. The good old buddy that carried me around was what seemed like an asthmatic camel called Bapoe. And with his nose pierced and a string attached he was obliged to follow Johny, who carried Bobby, my camelman to be.
Bobby looked like a 40 year old man who suffered a harsh life in the desert, but he claimed only to be 25 and never to have left the desert or Jasailmer.
Slowly as time passed, a routine came into our trip. We would hobble along for a couple of hours and then suddenly stop. He would smoothly hop off his camel, I would cripple of mine. He'd take everything off the camels, tie their 2 front feet together so they couldn't run off, as they were free to go. We'd look for wood to make a campfire to make chi, cook dahl and create chepaties. Do the dishes with sand. Then Bobby would disappear for 3/4 hour to look for the camels to continue our journey.
Quite at ease in each others silence, I sunk into my own thoughts about a quest called life. Sometimes he'd make a joke or I would ask a question about his fascinating desert life. I felt my spirits calming down, and as I only sat on a camel or ate food, my body recovered from the squirts of diarrhoea.
In between nothingness were villages where women were walking around to look for firewood, look after their cattle and children. Their offspring always came running towards me, the 'white skinned girl', asking for roepies and schoolpens. In one of these places the kids invited me to come and see their school. I walked through the gates and there were 3 old men and the headteacher drinking chi and discussing the next school-year. Surprisingly enough the men in charge spoke some English, so after the formalities like 'how are you', 'where are you from' and 'I like dutch girls can I come to Holland with you' he offered me chi and ofioum. I thought it was a special kind of tabacco, so I kindly refused. Then he told me that if I would eat some of this, we could have great sex together for hours. It would be so spectacular I would never forget it in my life! Somehow perplexed I shook my head and said 'no, thank you'. He tried once more: 'It's the best! I challenge you!' But I fled back to my camelman. 'What is ofioum?' I asked him. 'Opium you mean? Don't worry he's just a desert man.' was his reply.
When I just recovered from this somewhat shocking experience (I know I'm from Holland, but still..) Bobby declared his his love for me, and wondered whether I saw a future for us two together. For a moment I pictured myself being kidnapped and taken past the Pakistani boarder (as this is only 30 km away from where we were)and saw myself as a leading character in another "Not without my daughter" film, but when I told him I didn't like him 'that' way he grew all quiet again and nothing happened.
Who'd ever thought that I, Sanne, would ever be a true heart breaker! Nevertheless, he looked after me really well. We celebrated new-years-eve under the starry sky in the sand dunes with a cup of hot steaming chi, and a couple of days later he delivered me back to the hotelowner, who took me back on his motorbike to the hotel. He even let me drive a little! So dad, I decided to get my motorbike license in a couple of years!
In one of the quiet moments I realized that if I'd fail as a doctor, I could always become a camelman! I love making campfires like a pyromaniac. I can cook dahl and chepaties and I could even get used to sleeping outside. All I would need is a gender transformation, as women are not supposed to work here and I don't feel like being offered opium every so often to have my daily portion of hours of great sex. But other then that, camelmen rock!
Lieve Allemaal,
Het lijkt alweer een oneindigheid geleden dat ik mijn virtuele verhaal deed op het net. Ondertussen heb ik mijzelf met veel moeite losgerukt van mijn Sudanese vrienden voor het leven en mijn lichaam in India laten neerdalen.
Ik had gedacht de cultuurshock waar iedereen het altijd over heeft te kunnen negeren omdat ik 6 weken Sudan met vlag en wimpel had doorstaan, maar niets bleek minder waar. Ik kwam aan in een capitool waar 16,4 miljoen mensen met en zonder dak huisvesten.
Na 3 dagen wist ik een buskaartje te bemachtigen naar Udaipur. Overwerldigd door 'Incredible India' heb ik helaas weinig van Mumbai meegekregen. Op mijn laatste avond daar ontmoette ik een galant, studerende Mumbaiaan die mij een 'sugarcane drink' voorschotelde terwijl we over het strand liepen en de zon zagen ondergaan. Hij legde me het een en ander uit over het Hinduisme en vertelde met een uitgestreken gezicht waarom we de maan soms zien, en soms niet (Blijkbaar heeft de maan ooit Lord Ganesh uitgelachen en is het zijn straf elke maand langzaam te verdwijnen.)
De volgende ochtend moest ik het bezuren aangezien mijn drankje waarschijnlijk puur indiaas water bevatte. Diarree liep met dunne straaltjes de pot in, en dat terwijl ik een 16 uur durende busreis tegemoet ging. Koppig als ik ben opgevoed zat ik een uur te vroeg naast de 'buswachtplaats' waar ik na 2, 3, zelfs 4 uur nog zat te wachten. De bussen nemen de bustijden hier niet zo nauw. Eenmaal in de geniale bus, een ware 'Sleeper' waar je in moet liggen, gleed mijn bewustzijn van uit-het-raampje-staren naar een lichte slaapstand en weer terug naar mijn wakkere stand wanneer mijn darmen weer besloten te borrelen. Meerdere malen moest ik in het volle zicht van de Indiase bevolking mijn broek laten zakken aan de kant van de weg omdat er geen Wc's waren voor vrouwlijk volk, noch bosjes om achter te schuilen. Maar wat moest, dat moest, dus met opgeheven hoofd liet ik mijn ingewanden de vrije loop.
In Udaipur kwam Sajad, een tuktukdriver, naar me toegesneld, die mij behendig naar het hotel van zijn neef, Sajid, toeloodste. Ik voelde me zwaar miserabel, en na een nacht vol zelfmedelij en waterlanders besloot ik naar huis te gaan. Doelbewust boekte ik een retourtje Dehli-Amsterdam, maar barste weer in snikken uit toen Sajid naast me kwam zitten. Hij sloeg een arm om me heen en zei me dat ik nog te weinig van India had gezien om nu al naar huis te gaan, desnoods kon ik een maand in zijn hotel bivakeren. Snel belde ik de vliegtuigmaatschappij om mijn vlucht te cancelen, en zo kwam het dat ik immer door India heen wandel, waar de zonsondergangen magisch zijn, het eten pittig en de mensen op een vreemde manier hun hoofd wobbelen.
De volgende dag nam Sajid me mee naar een heus Rajastaans festival. Hij vertelde me over zijn mislukt gearrangeerde huwelijk en zei dat ik mijn vriend (die ik voor deze maanden even verzonnen heb) maar moest vergeten, ik was per slot van rekening in India! Misschien zag ik wel wat in een toekomst met hem.. Op dat moment besloot ik dat het tijd was weer verder te reizen. Ik bedankte hem voor het feit dat hij me in India liet blijven, pakte mijn biezen en vertrok richting woestijn.
Hier ben ik nu ongeveer een week, waarvan ik 5 dagen, inclusief oud-en-nieuw op een kameel heb doorgebracht.
Helemaal aangesterkt en zen ben ik weer klaar voor mijn volgende avontuur!!
Before I start, Dear Biko, this is a text with the only purpose to entertain the reader, NOT to obtain an A+ in English class.
So, the last 5 days I spent on, near, next to and by camels. The good old buddy that carried me around was what seemed like an asthmatic camel called Bapoe. And with his nose pierced and a string attached he was obliged to follow Johny, who carried Bobby, my camelman to be.
Bobby looked like a 40 year old man who suffered a harsh life in the desert, but he claimed only to be 25 and never to have left the desert or Jasailmer.
Slowly as time passed, a routine came into our trip. We would hobble along for a couple of hours and then suddenly stop. He would smoothly hop off his camel, I would cripple of mine. He'd take everything off the camels, tie their 2 front feet together so they couldn't run off, as they were free to go. We'd look for wood to make a campfire to make chi, cook dahl and create chepaties. Do the dishes with sand. Then Bobby would disappear for 3/4 hour to look for the camels to continue our journey.
Quite at ease in each others silence, I sunk into my own thoughts about a quest called life. Sometimes he'd make a joke or I would ask a question about his fascinating desert life. I felt my spirits calming down, and as I only sat on a camel or ate food, my body recovered from the squirts of diarrhoea.
In between nothingness were villages where women were walking around to look for firewood, look after their cattle and children. Their offspring always came running towards me, the 'white skinned girl', asking for roepies and schoolpens. In one of these places the kids invited me to come and see their school. I walked through the gates and there were 3 old men and the headteacher drinking chi and discussing the next school-year. Surprisingly enough the men in charge spoke some English, so after the formalities like 'how are you', 'where are you from' and 'I like dutch girls can I come to Holland with you' he offered me chi and ofioum. I thought it was a special kind of tabacco, so I kindly refused. Then he told me that if I would eat some of this, we could have great sex together for hours. It would be so spectacular I would never forget it in my life! Somehow perplexed I shook my head and said 'no, thank you'. He tried once more: 'It's the best! I challenge you!' But I fled back to my camelman. 'What is ofioum?' I asked him. 'Opium you mean? Don't worry he's just a desert man.' was his reply.
When I just recovered from this somewhat shocking experience (I know I'm from Holland, but still..) Bobby declared his his love for me, and wondered whether I saw a future for us two together. For a moment I pictured myself being kidnapped and taken past the Pakistani boarder (as this is only 30 km away from where we were)and saw myself as a leading character in another "Not without my daughter" film, but when I told him I didn't like him 'that' way he grew all quiet again and nothing happened.
Who'd ever thought that I, Sanne, would ever be a true heart breaker! Nevertheless, he looked after me really well. We celebrated new-years-eve under the starry sky in the sand dunes with a cup of hot steaming chi, and a couple of days later he delivered me back to the hotelowner, who took me back on his motorbike to the hotel. He even let me drive a little! So dad, I decided to get my motorbike license in a couple of years!
In one of the quiet moments I realized that if I'd fail as a doctor, I could always become a camelman! I love making campfires like a pyromaniac. I can cook dahl and chepaties and I could even get used to sleeping outside. All I would need is a gender transformation, as women are not supposed to work here and I don't feel like being offered opium every so often to have my daily portion of hours of great sex. But other then that, camelmen rock!
-
04 Januari 2011 - 15:03
Daan:
Sanne! Niet de moed opgeven hoor! Blijf genieten, je ziet dat het avontuur je steeds nieuwe mooie momenten en leuke mensen brengt!
Dikke zoen! -
04 Januari 2011 - 15:51
Mama:
IK BEN ZO TROTS OP JE..........
-
04 Januari 2011 - 16:33
Nathalie:
Wauw Sanne, wat een geweldig verhaal! -
04 Januari 2011 - 16:46
Bram Julsing:
Hoi Sanne,
Je schrijft mooie en oprechte verhalen. Soms is het even door de zure appel heen bijten. Maar mijn advies is toch om zoveel mogelijk van alles te genieten en lol te hebben. Zelfs de momenten die nu misschien een beetje kut zijn of lijken, worden uiteindelijke mooie en wellicht leerzame ervaringen!
Veel plezier in India en Nepal!
Groetjes, Bram Julsing (ex-wereldreiziger :)) -
04 Januari 2011 - 18:00
Tante Willemien:
Ik bewonder je reislust.
Veel plezier de komende weken. -
04 Januari 2011 - 20:03
Peter, Sandra & Kids:
Respect.... en heel veel liefs
Geniet van alles! -
05 Januari 2011 - 08:00
Bianca:
Wat een verhaal weer! Begrijpelijk dat je in de eerste instantie naar huis wilde. Respect dat je bent gebleven en door hebt gezet! En wat veel leuke en gave dingen heb je al gedaan! Wat een ervaring moet dat zijn! Voor nu nog heel erg veel succes en heel erg veel plezier! Liefs Bianca -
05 Januari 2011 - 09:40
Ellie Boot:
Goed weer wat van je te lezen, Sanne! Wat kun jij met humor schrijven zeg. Goed dat je de dip hebt overwonnen en geweldig dat je die niet opnieuw in de leegte van de woestijn hebt gehad. Dat lijkt mij nou bij uitstek een plek om mijn geliefden thuis te missen - en je was er nog wel op 31 december!
Hou het goed en blijf genieten.
Groeten, Ellie -
06 Januari 2011 - 15:02
Trudy Julsing:
Hoi Sanne,
Met veel plezier lees ik je verhalen. Wat schrijf je boeiend en onderhoudend! Geniet van je wereldavontuur ook als het je af en toe wat tegen zit. Tja,die die buikloop was niet niks hè?
Een hartelijk groet van trudy
-
08 Januari 2011 - 08:50
Oma Jongma:
wat een geweldige ervaring heb je al weer mee gemaakt. ik ben blij voor je dat je het nu weer naar je zin heb. geniet er maar van zo veel als je kan. liefs opa en oma. -
08 Januari 2011 - 13:30
Tante Greet.:
Wat een leuk verslag en veel plezier in India!!!!!
liefs van je tante -
09 Januari 2011 - 09:59
Kirsten:
Sanna! Wat leuk om je verhaal te lezen! En wat een ellende met de diarree, ik weet hoe het voelt ;) Maar heel goed dat je toch lekker bent gebleven, want NL is op dit moment maar niets. Geniet er nog lekker van daar! Liefs, Kirsten (Sudan) -
09 Januari 2011 - 11:07
Roos:
Met heel veel plezier las ik je Nederlandse verhaal en scrolde door naar het engelse deel in de verwachting dat dit een vertaling zou zijn van het Nederlandse.. Niets was minder waar! Een extra kijkje in jouw leven als wereldreizigster waar ik zo veel bewondering voor heb. Lieve Sanne, je bent echt stoer!
Hopelijk tot in mei of juni, wanneer jij en Aletta veilig terugkomen!
xXx -
09 Januari 2011 - 17:26
Regina Jongma:
Erg fijn om weer wat van je te lezen, je schrijft goed zeg het is leuk om te lezen. Je doet 't fantastisch,Blijf genieten! Het gaat hier goed. Een zoen Regina
-
09 Januari 2011 - 21:24
Opa:
Lieve San, ik begrijp uit je verslag dat het Indiase deel van je trektocht tot nu toe niet het eenvoudigste is. Ik kan me goed voorstellen dat, zonder een infrastructuur zoals in Sudan, het leven een stuk eenzamer en daardoor moeilijker is. De voortdurende pogingen om met je te willen trouwen zijn in zoverre troostrijk dat ze heel erg openhartig en doorzichtig worden verpakt, en daarom gemakkelijker te vermijden zijn dan als ze - zoals in NL geraffineerd worden gepresenteerd. Maar die opdringerigheid lijkt me ook wel weer vermoeiend. En ik maar denken dat al die Indiers zo ascetisch zijn! Zo zie je dat ik nog wat van jouw reis leer.
Ik vind het wel sterk van je dat je niet naar NL bent teruggekomen toe je India Stk moeilik was. Ik herinner me van ons lunch gesprek dat India inderdaad het moeilikste stuk zou kunnen zijn.
Overigens zou ik maar een eind van die Pakistaanse grens wegblijven zodat je niet in handen valt van moslim fanatici die wel eens korte metten willen maken met een varkensvretende Christenhond.
We kijken uit naar 2 Februari als je weer in rustiger vaarwater komt en wensen je alle sterkte en zegen
God bless !
Opa en Henny
-
10 Januari 2011 - 08:28
Elaine:
Heey Meis,
Ik geniet echt ontzetternd van het lezen van jou reisverslagen. Ik lees ze altijd met veel plezier. Vind het echt super dat je dit allemaal doet en kan. Heb ik veel respect voor! Heel veel succes en plezier met je volgende avontuur!
Dikke Kus
Elaine -
11 Januari 2011 - 20:17
Mariella:
Hej Sanne...
If you fail being a doctor you can always become a writer :)
Geweldig geschreven, écht waar!
Leuk om te lezen :)
groetjes,
Mariella -
11 Januari 2011 - 21:40
Marieke Kroes:
wauw san, je weet niet half hoe veel respect ik voor je heb terwijl ik hier op mijn saaie Nederlandse bank na een dagje accordeonnen (net als gister..en eergister..;) je lekker leesbare verhaal zit te lezen en bij het gedeelte over woestijnen en sterrenhemels toch ook wel een beetje jaloezie voel..;) geniet ervan en hou vol! -
18 Januari 2011 - 18:25
Helena:
Wow, Sanne, wat een avontuur! Sjee, wat krijg ik er ook zin van om te reizen. Geweldig om je verhalen te lezen!
Heel veel plezier en succes verder!
Liefs Helena -
18 Januari 2011 - 19:23
Henny M:
Oh, goed van je om geen vliegtuig terug te pakken hoor.
Ik bewonder je dapperheid en ben eigenlijk jaloers op zoveel moed.
Nog heel veel fijne huwelijksaanzoeken en geniet van alles wat het leven, zover van Nederland, je kan bieden.
Knuff Henny -
03 Februari 2011 - 08:12
Feemke:
Lieve Sanne!
Bedankt voor je kaart!
Heel leuk en lief van je!
Nog een keer hartelijk gefeliciteerd!
Hoe gaat het met je?
Een fijne tijd en veel liefs Feem!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
