Vietnam en de Vietnamezen
Door: Sanne
Blijf op de hoogte en volg Sanne
16 April 2011 | Vietnam, Mui Ne
Neem een willekeurig tijdschrift en sla hem open op de pagina "Win een reis voor 2 naar de zon!" Zie je de azuur blauwe zee? Hoor je de golven over het witte strand ruizen? En voel je het briesje dat de hangmat die tussen twee palmbomen hangt doet bewegen? Als er in het plaatje een dame met rood haar in een bloemetjes badpak zich aan het verdiepen is in een boek over de vietnam-oorlog, dan ben ik dat niet, maar mijn metgezel Aletta. Ik zit er naast en geniet van kokosmelk uit een heuze kokosnoot die zojuist uit de hemel naast m'n voeten viel. We hebben zowaar een tweedaagse vakantie in ons idylische maar drukke bestaan als reizigers.
Heb ik jullie getriggerd? Mooi! Dan komt nu het eerste deel van mijn relaas over Vietnam.
Het begon allemaal op achtien maart tweeduizendelf, de dag dat we van honderden Roepies naar miljoenen Dongen gingen. In een klap waren we miljonair!! En met deze miljoenen op zak trekken we tot op de dag van vandaag het langgerekte Vietnam door.
In het noorden sliepen we in een houten huis op stelten bij de White Thai People, bezochten we Dien Bien Phu (de slagplaats waar de fransen in 1954 weinig glorierijk ten onder gingen) en liepen we door de bergen van Sapa met Mo en Tse naar hun dorpje 3 uur lopen verderop om in hun hutje met ze te lunchen.
Deze 'Black H'mong' vrouwtjes zijn een van de 54 verschillende etnische minderheden die zich staande proberen te houden onder de communistische regering. (Die overigens een kapitaltische economie handhaven..)
Voor degenen die, net als ik voor ik hier was, in het duister tasten over Vietnam en zijn historie; door de jaren heen is dit land bezit geweest van de Chinezen en de Fransen en waren ze ook niet weg van een flinke burenruzie, met als klap op de vuurpijl de Amerikanen die zich kwamen bemoeien met de politieke situatie wat resulteerde in een oorlog tussen het communistische noorden met de revolutionaire Viet Cong en het vrije zuiden gesteund door de Amerikanen met hun Napalm bommen. (Misschien herinner je je wel de zwart-wit foto van Kim Phuc uit de geschiedenis boeken, het naakte meisje dat gillend naar de camera rent.)
Sinds in 1975, nadat het noorden won van het zuiden, de twee helften weer een zijn, zie je vandaag de dag boven vele huizen de rode vlag met gele ster wapperen en kom je in elk gevest wel een paar keer de vriendelijk lachende 'Uncle Ho' (Ho Chi Minh) tegen, geprint in levensgroot formaat. Zo van buiten lijken de Vietnamzen niet gebukt te gaan onder hun geschiedenis van bezettingen en oorlog. Ze rijden allemaal een scooter en zijn druk in de weer met het exploiteren van hun handelskwaliteiten en de economische vooruitgang. Of dit echter geen facade is kunnen we moeilijk achter komen. Het engels van de gemiddelde inwoner is minder dan mondjesmaat, en ik heb mijn idealistische poging enkele zinnen vietnamees te leren laten schieten nadat ik op dag twee het woord voor 'water' (wat klingt als iemand die zich verslikt) probeerde uit te spreken.
Dat alles toch niet helemaal koek en ei is onderling bleek uit de stellige uitspraak die een xe-om (scooter taxi) rijder gister deed: people from the north are lazy! Nou goed, we hebben nog een halve maand investigeren te gaan.
Aletta en ik doen van alles een beetje hier. We bezoeken slagvelden, kruipen door gegraven tunnels, ontdekken exotische soorten fruit, fietsen tussen en door de bergen, drinken ijskoffie, lezen serieuze boeken, rijden op scooters, gaan naar musea, verdrinken in toeristische trekpleisters en verdwalen in afgelegen gebieden.
Je snapt, van al dit reizende geweld daar heb je vakantie van nodig! Op dit moment zitten we voor ons bungalo'tje dat uitkijkt over de zee. Maar morgen struinen we alweer door de straten van het alom geroemde Saigon (Ho Chi Minh City). druk druk druk..
De teller staat op:
kilometers gefietst: 200
hele ananassen: 3 per persoon per week
aantal busreizen: 16
in mijn portomonnee: 3.150.000 Dong
dagen te gaan: 16
tot snel,
Liefs
Heb ik jullie getriggerd? Mooi! Dan komt nu het eerste deel van mijn relaas over Vietnam.
Het begon allemaal op achtien maart tweeduizendelf, de dag dat we van honderden Roepies naar miljoenen Dongen gingen. In een klap waren we miljonair!! En met deze miljoenen op zak trekken we tot op de dag van vandaag het langgerekte Vietnam door.
In het noorden sliepen we in een houten huis op stelten bij de White Thai People, bezochten we Dien Bien Phu (de slagplaats waar de fransen in 1954 weinig glorierijk ten onder gingen) en liepen we door de bergen van Sapa met Mo en Tse naar hun dorpje 3 uur lopen verderop om in hun hutje met ze te lunchen.
Deze 'Black H'mong' vrouwtjes zijn een van de 54 verschillende etnische minderheden die zich staande proberen te houden onder de communistische regering. (Die overigens een kapitaltische economie handhaven..)
Voor degenen die, net als ik voor ik hier was, in het duister tasten over Vietnam en zijn historie; door de jaren heen is dit land bezit geweest van de Chinezen en de Fransen en waren ze ook niet weg van een flinke burenruzie, met als klap op de vuurpijl de Amerikanen die zich kwamen bemoeien met de politieke situatie wat resulteerde in een oorlog tussen het communistische noorden met de revolutionaire Viet Cong en het vrije zuiden gesteund door de Amerikanen met hun Napalm bommen. (Misschien herinner je je wel de zwart-wit foto van Kim Phuc uit de geschiedenis boeken, het naakte meisje dat gillend naar de camera rent.)
Sinds in 1975, nadat het noorden won van het zuiden, de twee helften weer een zijn, zie je vandaag de dag boven vele huizen de rode vlag met gele ster wapperen en kom je in elk gevest wel een paar keer de vriendelijk lachende 'Uncle Ho' (Ho Chi Minh) tegen, geprint in levensgroot formaat. Zo van buiten lijken de Vietnamzen niet gebukt te gaan onder hun geschiedenis van bezettingen en oorlog. Ze rijden allemaal een scooter en zijn druk in de weer met het exploiteren van hun handelskwaliteiten en de economische vooruitgang. Of dit echter geen facade is kunnen we moeilijk achter komen. Het engels van de gemiddelde inwoner is minder dan mondjesmaat, en ik heb mijn idealistische poging enkele zinnen vietnamees te leren laten schieten nadat ik op dag twee het woord voor 'water' (wat klingt als iemand die zich verslikt) probeerde uit te spreken.
Dat alles toch niet helemaal koek en ei is onderling bleek uit de stellige uitspraak die een xe-om (scooter taxi) rijder gister deed: people from the north are lazy! Nou goed, we hebben nog een halve maand investigeren te gaan.
Aletta en ik doen van alles een beetje hier. We bezoeken slagvelden, kruipen door gegraven tunnels, ontdekken exotische soorten fruit, fietsen tussen en door de bergen, drinken ijskoffie, lezen serieuze boeken, rijden op scooters, gaan naar musea, verdrinken in toeristische trekpleisters en verdwalen in afgelegen gebieden.
Je snapt, van al dit reizende geweld daar heb je vakantie van nodig! Op dit moment zitten we voor ons bungalo'tje dat uitkijkt over de zee. Maar morgen struinen we alweer door de straten van het alom geroemde Saigon (Ho Chi Minh City). druk druk druk..
De teller staat op:
kilometers gefietst: 200
hele ananassen: 3 per persoon per week
aantal busreizen: 16
in mijn portomonnee: 3.150.000 Dong
dagen te gaan: 16
tot snel,
Liefs
-
16 April 2011 - 12:08
Laura:
wat een mega ervaring san! geniet nog ff van die 2 weken! voor je het weet zit je weer op een krukje voor me je verhaal te doen ;) -
16 April 2011 - 14:22
Roos:
nog maar 16??? dat gaat snel! ben echt heel benieuwd naar jullie foto's :-) maken jullie een selectie met de 500 allerleukste (ofzo)??
geniet nog even van de tweedaagse vakantie voordat saigon met haar drukte jullie weer overvalt.
liefs! :-) -
17 April 2011 - 13:57
Meino:
....en ik vond ons al dapper terwijl wij aan het uitrusten waren in Parijs, dit weekeinde. Effe weg uit de rat race! -
17 April 2011 - 14:28
Mama:
Gelukkig heb je nog een paar weken om over je culturele shock heen te komen als je thuis komt......trouwens dat Loesje schilderijtje boven mijn bed staart me de laatste weken wel steeds meer aan! Dikke zoen -
19 April 2011 - 10:57
Martine:
Super mooi!!! =) Geniet! -
19 April 2011 - 12:23
Tante Willemien:
Wat maak je veel mee. Geniet er maar van, want over een paar weken ga je weer naar huis.
Veel plezier en een goede reis -
19 April 2011 - 17:04
Daan:
Hee Sanne!
Geniet van de laatste 2 weken, voor je het weet ben je weer in het niet zo exotische Hoevelaken =) Tot snel!
Dikke zoen & liefde! -
20 April 2011 - 08:54
Peter, Sandra & Kids:
Wauw San, wat ben je vele mooie ervaringen rijker geworden! Geniet van de laatste weken.... -
23 April 2011 - 19:38
Moos:
Avonturiers!!!
Lichtelijk jaloers lees ik de verhalen over verre oorden, hoe jullie in hempies op een fietsje tussen akkers door dwalen!!
Maar wat lees ik nu... Nog 16 dagen??? Enlighten me?!! Daarmee bedoel je tot het volgende verre oord toch? Of gaat het echt weer richting de tulpenbollen...
Kan in ieder geval niet wachten om jullie weer in m'n armen te sluiten! We hebben superduper veel verhalen om uit te wisselen, onder het genot van een goed glas mint thee... =) -
28 April 2011 - 08:36
Henny:
Lieve San,
Je naam klinkt ineens een beetje Vienamees,- klopt dat?
Wat een stortvloed aan avonturen, daar kan je voorlopig op teren, lijkt me!
Eet nog een stel lekkere ananassen en kom op 3 mei behouden thuis met z'n 2en!!!
Opa's beste vriend is gisteren overleden, misschien zegt de naam Willem Albert Wagenaar je iets.
Hij was bijna 10 jr jonger dan Opa, maar een hersentumor heeft hem geveld. Erg verdrietig.
Verder alles rustig. Heel veel liefs van ons 2en, ook voor je vriendin,
Henny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
