De laatste be-zoek-ers...

Hello everyone, of zoals Freddie zegt hello anyone!

Ik als onregelmatige, minder trouwe doch zeer toegewijde waarbejij.nu-schrijfster ben er weer om u een paar minuutjes bezig te houden met het lezen van mijn ontzettend spannende verhalen.
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen, eerst kwam mijn oom Jan Willem langs waarmee ik na een kleine toch zeker lange communicatie stoornis gezellig pizza heb gegeten en iets gedronken heb in de enige Nederlandse kroeg in London. Daarna had ik de eer om de aanbeden europa reiziger te ontvangen, vervolgens ging ik op vakantie en een week later kwamen Minke en Marieke (ook zeer gewaardeerd) op bezoek!
Aletta was zo slim geweest om eerst zelf alle hoogtepunten van te voren een bezoekje te brengen zodat ze daarna tijd had om quality time met mij en Freddie door te brengen! We hebben hamleys (het speelgoed ‘warenhuis’) door gelopen, een echte bollywood film gezien in de bioscoop, een falafel gegeten op Portobello road in Nothing Hill, geholpen op een of ander tennisfeestje, rondgedraaid in de London eye en als ultieme afsluiting een overheerlijk pannekoeken festijn gehouden met z’n tweeen. Pasen was aangebroken en het was tijd voor Aletta om weer richting het altijd fietsende Nederland te gaan.
Omdat we (ik en de fam) een lange tijd niet aan de kust gebivakeerd hadden werd het de hoogste tijd onze zooi weer bij elkaar te binden en in de auto gepropt naar de kust te rijden. Omdat het vakantie was namen we een alternatieve route om files te vermijden waardoor we in een nog langere file terecht kwamen. Deze file echter gaf mij de gelegenheid Stonehenge vanaf een afstandje te bekijken, het ziet er toch minder indrukwekkend uit dan op de plaatjes maar je moet toch gezegd kunnen hebben dat je er geweest bent! Bij de kust aan gekomen werden alle zorgen voor de dag van morgen een week uit gesteld en spendeerden we tijd op de kinder boerderij, verschillende stranden en niet te vergeten, de over engelse pubs!
Maar, zoals mark en tim ook al zeiden, aan alle plezierige momenten in het leven komt een einde. Tjah je moet toch een keer weer door naar het volgende plezierige. Oftewel, pottenbakken. Temidden van een groep opleeftijdse zweefteven klei ik er lustig op los op de dinsdag ochtend. Met Marie, die is doof maar al wel 45 jaar kleid, Alison die is gaan kleien toen ze met pensioen ging, net als Ann die samen maar al te graag vertellen hoe je het moet doen en de twee mannen die het liefst oordoppen in hun oren stoppen zodat ze het gezwets niet hoeven aan te horen en ik zou toch bijna autistische Steven vergeten die naast het uitstoten van rare klanken altijd even aardig goodmorning zegt. Je mag er alles zolang je maar onthoudt dat klei heilig is! Hartstikke leuk!
Minke en Marieke kregen een sneltreinvaartreisje London. De dag voordat ze kwamen smste ik met de vraag of ze nog langs kwamen, we waren weer lekker georganiseerd met z’n allen! =p Van towerbridge naar Brittisch Museum, van bioscoop naar theater en van Burger King naar Chinatown zwalkten we al pratend en lachend. Natuurlijk werd er in dit korte bezoek ook nog even tijd genomen om freddie even over z’n bol te aaien! Een weekend is te kort om alles te zien, (een jaar is zelfs niet genoeg) maar ik ben in ieder geval weer op de hoogte van de dagelijkse beslommeringen waarin mink en mariek zich begeven en vond het echt super gezellig!

Eind april hebben we hier een voor proefje gekregen van de nieuwe au-pair (zeg ik met pijn in mijn hart). Alina uit Duitsland logeerde een weekendje hier om sfeer te proeven. Helaas was ze echt heel aardig en heb ik geen enkele reden om haar lekker kinderachtig stom te vinden!
En afgelopen weekend na de verjaardag van m’n zusje die nu keihard aan’t studeren is voor d’r examens en die ik veel succes wens, kwamen m’n ouders even kijken of ik nog hier en daar een schop onder m’n kont nodig had! Maar anders dan heel veel knuffelen heb ik niets gevoeld! Het was in het begin even vreemd, twee verschillende werelden kwamen samen en zaten te praten en te lachen op de bank. Maar snel genoeg zette ik ’t gevoel aan de kant en gooide mezelf in alle gezelligheid! Vrijdag ochtend kregen ze een mega engels ontbijt voor geschoteld MET blackpudding (in NL: bloedworst... blegh) en daarna ging ik met m’n papa en mana in het gevolg slenteren over Portobello Road. Als verrassing hadden ze s’middags kaartjes kunnen bemachtigen voor de o zo indrukwekkende Lion King musical! Toch wel een must-see!
Zaterdag ochtend namen we met z’n drieen Freddie op sleeptouw naar Richmond park die helemaal in z’n hum was met deze twee gezellige volwassenen, waar alle reeen je om de oren springen! (bijna letterlijk!) En na een diep ouders-dochter gesprek in het fijne Covent Garden nam de familie ons mee uit naar een fish&chips-restaurant om het einde van het leuke weekend te celebraten!

En dit was mijn laatste serie van eeuwige verhalen over bezoekers die langs komen mij te knuffelen, even in Londen te zijn en mijn Freddie te kietelen. Van nu af aan zal ik mij geheel zelf moeten vermaken zonder Nederlanders totdat ik op reis ga naar Estland. Hoewel, 24 mei heb ik een date met de leraren van het Corderius op Leicester square om iets te eten en daarna door te gaan naar de WeWillRockYou muscial! * zucht * (van blijdschap) pret alom!